یان همه چیز را با هم می‌خواست، می‌خواست کتاب را نابود کند، و نگرانِ کتاب بود. به خاطرِ من هفته‌ها…
سـوآل عجیبی ست که بپرسیم: آیا نویسنده مسوول است؟ مسلّمن نویسنده همیشه مسوول است: در مقابل قوانینی که به رسمیّت…
هشتم اکتبر ۲۰۰۴، ژاک دریدا دیگر نبود. سطرهایی که در ادامه می‌آید، حرف‌هایی‌ست که ژان لوک نانسی، دوست و همکار…
موش می‌گفت: «آه، دنیا روز به روز تنگ‌تر می‌شود. پیش‌تر آن‌قدر بزرگ بود که ازش هراسان بودم، می‌دویدم، می‌دویدم و…
این‌جا تهران است. خیابانِ انقلاب است. آن‌جا کتابِ زمان است. این‌جا زنی‌ست که بسیار جوان است، خودش می‌داند کیست. می‌گوید…
با «آنِ مرگم» موریس بلانشو نوشتارش را به آخر می‌رساند. کتاب در تاریخ ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۴ به چاپ می‌رسد، درین…
نباید بشناسیدش، باید هم زمان همه جا دیده باشیدش، در هتل، در خیابان، در کافه، در کتاب، در فیلم، در…
در سال ۱۹۸۱، مجله‌ی نوول اوبسروآتور ویژه‌نامه‌ای منتشر می‌کند. از تعدادی نویسنده دعوت می‌شود تا به این پرسش‌ها پاسخ بگویند:…
کاخی که تو بودی بیابان می‌نامم این صدا را شب چهره‌ات را غیاب می‌خوانم.
به استقبالِ شعرِ هوشنگ دامغانی